Περπατώ και σκοντάφτω στα πεζοδρόμια της Αθήνας

                     Περπατώ και σκοντάφτω

                   στα πεζοδρόμια της Αθήνας

Το ότι η διάβαση των πεζοδρομίων, κυρίως στο κέντρο της πόλης, έχει καταντήσει καθημερινός Γολγοθάς για όλους μας, ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει.  Δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν να διηγηθούν ιστορίες με σπασίματα χεριών, ποδιών και πάει λέγοντας.  Ακόμη και στις λεγόμενες αριστοκρατικές συνοικίες η κατάσταση δεν είναι καλύτερη, οι σπασμένες πλάκες είναι περισσότερες από τις γερές και ο πεζός θα πρέπει να περπατάει με σκυφτό πάντα το κεφάλι μπας και με αυτόν τον τρόπο σταθεί τυχερός και αποφύγει τα επείγοντας κάποιου νοσοκομείου.  Αλλά και στους δυο βασικούς οδικούς άξονες δηλαδή την Σταδίου και την Πανεπιστημίου με την περίφημη κόκκινη πλακόστρωση, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, αφού οι περισσότερες πλάκες έχουν χαλαρώσει και πηγαίνουν πέρα δώθε όσο ελαφρά και να τις πατήσει κανείς, και να μην αναφέρουμε βέβαια κι αυτές που έχουν σπάσει και το άθλιο θέαμα που παρουσιάζουν.

Αλλά και οι δρόμοι μας δεν πάνε πίσω, γεμάτοι μπαλώματα από τσόντες ασφάλτου ή και κρυφές λακκούβες, είναι μεγάλη δοκιμασία για πεζούς και οδηγούς.  Επειδή πιστεύουμε πως οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια είναι βασικό μέρος της εικόνας μιας μεγαλούπολης, θεωρούμε πως η άμεση επισκευή τους θα πρέπει να μπει στις προτεραιότητες εκείνων που είναι υπεύθυνοι για την σωστή και πολιτισμένη εικόνα που θα πρέπει να παρουσιάζει η πόλη μας, όχι μόνον σε μας τους δύσμοιρους κατοίκους της αλλά και στους ξένους επισκέπτες μας.

Και σαν να μην έφτανε αυτή η άθλια εικόνα πεζοδρομίων και δρόμων έχουμε και τους σύγχρονους νεοέλληνες να παρκάρουν με την άνεση τους πάνω στ’ ανύπαρκτα πλέον για τους πεζούς πεζοδρόμια τα αυτοκίνητα τους, και μάλιστα κεντρικές αρτηρίες να έχουν μετατραπεί σε ελεύθερο parking, ώστε οι πεζοί να κινδυνεύουν συνέχεια από τα διερχόμενα αυτοκίνητα αφού εξαναγκάζονται να κατεβαίνουν κάθε λίγο και λιγάκι στο δρόμο για να συνεχίσουν την πορεία τους σε πολυσύχναστες λεωφόρους με τα αυτοκίνητα να τους απειλούν κάθε στιγμή και με το αγωνιώδες ερώτημα, αν θα προλάβουν να ανεβούν ξανά στο πεζοδρόμιο ή θα τους προλάβει στην προσπάθεια κάποιο αυτοκίνητο.

Η κυκλοφοριακή αγωγή θα πρέπει να ξεκινάει στα σχολεία ως κύριο μάθημα, και μάλιστα από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού, μόνο με αυτόν τον τρόπο θα φτιάξουμε αυριανούς συνειδητοποιημένους πολίτες που θα σέβονται εαυτούς και αλλήλους και βέβαια την πόλη στην οποία ζουν και κυκλοφορούν.  Θέλουμε να καμαρώνουμε και όχι να ντρεπόμαστε γι’ αυτήν την πόλη.   Να περπατάμε στα πεζοδρόμια με το κεφάλι ψηλά και όχι σκυφτοί σαν σκλάβοι της αρχαιότητας ή σαν πένητες που ψάχνουν για κάποια παραπεταμένη δεκάρα.  

Θέλουμε να είμαστε όχι μόνο στα χαρτιά αλλά και στην ουσία ευρωπαίοι πολίτες που δεν θα έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε από τους ευρωπαίους εταίρους μας.