Η Κώστια Κοντολέων, άνθρωπος του πολιτισμού με παρουσία
διακριτή για την τόλμη της γραφής της στο χώρο της λογοτεχνίας και για την
εξαίρετη μεταφραστική δουλειά της για την οποία έχει επανειλημμένα βραβευθεί,
μας ξαφνιάζει ευχάριστα για άλλη μια φορά με το τελευταίο της μυθιστόρημα Η
Ήρα στον αστερισμό του καρκίνου.
Ήδη ο τίτλος, καθώς και ο πίνακας του εξωφύλλου με την
ημίγυμνη γυναίκα με την κόκκινη φούστα και τα χέρια απλωμένα στο κενό του Egon
Schiele προϊδεάζουν για τη γυναικεία θεματική που απασχολεί τη συγγραφέα σ΄αυτό
το βιβλίο.
Το μυθιστόρημα ξεκινά in medias res εστιάζοντας στο
σημαντικότερο γεγονός στη ζωή μιας γυναίκας, στην αφαίρεση του στήθους που
αποτελεί το κατ’ εξοχήν σύμβολο της γυναικείας θηλυκότητας και του ερωτισμού.
Το μυθιστόρημα αυτό με αναδρομές περιγράφει τη ζωή της Ήρας
από την παιδική και στη συνέχεια εφηβική ηλικία, φθάνοντας ως την ωριμότητα,
περιλαμβάνοντας το γάμο, τη γέννηση και την ανατροφή της κόρης της Ήβης . Θα
μπορούσε κανείς να το κατατάξει στο εξελικτικό μυθιστόρημα, καθώς στην πορεία
προς την ωρίμανση η Ήρα εξελίσσεται μέσα από συγκρούσεις σε διάφορα επίπεδα:
οικογενειακό, κοινωνικό, κυρίως όμως ατομικό. Οι μεγαλύτεροι αγώνες που δίνει η
ηρωίδα είναι αυτοί με τον εαυτό της, όπως αυτός έχει δομηθεί από εξωγενείς
παράγοντες και από την ψυχοσύνθεσή της.
Το μεγάλωμά της καταδεικνύεται από το στήθος της και τις
μεταβολές του στη διάρκεια των χρόνων: «Εγώ, η Ήρα, το κοριτσάκι με το
βαμβακερό κιλοτάκι, τα κυπαρισσόμηλα στο στήθος…»(σ.11), «εγώ, η Ήρα μεγαλώνω.
Δαντελωτοί στηθόδεσμοι συγκρατούν τώρα το βάρος των μαστών μου. Το εμβρυικό
χεράκι του ονείρου δίνει τη θέση του στο αρσενικό χάδι. Μαστοί προορισμένοι να
χαρίζουν ηδονή».(σ.13)Και στα σαρανταπέντε της χρόνια : « Γυμνό το κορμί
αποκαλύπτει ώριμους μαστούς. Σ’ έναν από τους δυο φωλιάζει ύπουλος εισβολέας.
[…]η χούφτα κλείνει τρυφερά στην κοιλότητά της το ταξιδιάρικο στήθος».(σ.60)
Λίγο αργότερα «η λαβωμένη σάρκα ενός κάποτε περήφανου μαστού βρίσκεται
ήδη πεταμένη ανάμεσα σε λαβωμένες σάρκες αλλότριων σωμάτων»(σ.63),ενώ στο τέλος
η «χρήση της πρόθεσης μαστού σιλικόνης» (σ.77) συμβάλλει μαζί με την
περούκα στην fake εκδοχή της ηρωίδας.
Η πορεία των μεταβολών του στήθους συνιστά την πορεία ζωής
της Ήρας και ταυτόχρονα τη σπονδυλική στήλη του μυθιστορήματος. Στην πορεία
αυτή πολλές οι συγκρούσεις αρχικά με το οικογενειακό συντηρητικό περιβάλλον,
στη συνέχεια όμως με έναν εν δυνάμει εξωτερικό κίνδυνο, τον εαυτό της(σ.45).
Συγκρούεται κυρίως η φοβισμένη η γυναίκα που υιοθετεί για ένα μεγάλο διάστημα
αντιεπιστημονική στάση με την επιστήμονα γιατρό. Συγκρούεται η άγνοια με τη
γνώση. Όλη η αφήγηση βασίζεται στο εκκρεμές μεταξύ συναισθήματος και λογικής,
μεταφυσικής και ρεαλισμού που τόσο έντεχνα αποδίδει με ένα κρίσιμο
ερώτημα: «Θαύμα ή Θάνατος;»(σ.44)ο απόηχος του οποίου επιτείνεται αισθητικά με
την παρήχηση του θ.
Στην όλη πορεία της ζωής της Ήρας σημαντικό ρόλο
διαδραματίζει ο καθρέφτης που ως άλλος εαυτός σε κάθε χρονική περίσταση και
διαφορετική κατάσταση την οδηγεί σε διάλογο με τον εαυτό της χωρίς όμως
να δίνει λύσεις αλλά αφορμές για συνεχείς προβληματισμούς. «Μπροστά στον
ολόσωμο καθρέφτη του (μπάνιου) ικέτιδα του παράλογου προσπαθώ να
διαχωρίσω εκείνη που καθρεφτίζεται μέσα του με την άλλη που
στέκεται εμπρός του» (σ.45).Ο διάλογος μεταξύ της Ήρας και του ειδώλου της διατρέχει
όλο το κείμενο, αποκαλύπτοντας δύσκολες ψυχολογικές καταστάσεις της ηρωίδας,
και με ανάκληση γεγονότων μνημειώνει περιστατικά της σύνολης ζωής της, που δεν
είναι όμως τίποτε άλλο παρά «φευγαλέες αποτυπώσεις της στιγμής» (σ.45). Γιατί
«οι καθρέφτες δεν αποθηκεύουν είδωλα, δεν έχουν μνήμη, ποτέ δεν είχαν, εφήμερες
αντανακλάσεις μόνο προσφέρουν, αντανακλάσεις της στιγμής, λήθη του
αύριο».(σ.59).Ο εσωτερικός κατ’ ουσίαν μονόλογος της Ήρας, διασκορπισμένος σε
όλο το κείμενο, αναδεικνύει τη διαρκή αναζήτηση του εαυτού της ηρωίδας,
την προσπάθειά της να επιλέξει την λογικά ορθή προσέγγιση του προβλήματος που
θα οδηγήσει και στην αισιόδοξη γι αυτήν λύση.
Η μετάβαση από τον ανορθολογισμό στην ρεαλιστική
αντιμετώπιση του προβλήματός της γίνεται με θαυμαστό από άποψη λογοτεχνικότητας
τρόπο. Η αποτύπωση της ψυχολογικής κατάστασης της Ήρας επί οκτώ χρόνια, από την
αποκάλυψη και επιβεβαίωση της αρρώστιας της ως τις θεραπείες και τα
αισιόδοξα εντέλει αποτελέσματα, γίνεται με ρεαλιστικές και λεπτομερείς
περιγραφές του περιβάλλοντος (νοσοκομείο, φως ασθενικό, σκοτάδι, κρεβάτι) που
σηματοδοτούν τη διάθεση του ψυχικού της κόσμου. Η εικονοπλαστική δύναμη της Κώστιας
Κοντολέων είναι άκρως ρεαλιστική και ποιητική συγχρόνως.
Η περιγραφική της δεινότητα και η τέχνη της εικονοπλασίας
λαμβάνουν ποικίλες υφολογικές μορφές. Παράδειγμα η συγκλονιστική
περιγραφή αποχαιρετισμού του μαστού με ασθματικό λόγο, με ανεξάρτητες προτάσεις
και παραθέσεις εικόνων, λιτών και υποβλητικών που
αποκαλύπτουν συγχρόνως όλες τις ψυχικές διακυμάνσεις της Ήρας. « Η χούφτα
κλείνει τρυφερά στην κοιλότητά της το ταξιδιάρικο στήθος, ιδιότυπο σύντροφο
δύσκολης οκταετίας, μέσα από μυστικά και ψέματα, μισές αλήθειες. Σκύβω
και το φιλάω, φιλί αποχωρισμού, τελευταίος ασπασμός, τα μαχαίρια ιδιότυπης
γκιλοτίνας που δεν κόβει μόνο κεφάλια».(σ.60). Στο κεφάλαιο «Ανακτώντας τον
χαμένο χρόνο» με λόγο πυκνό, με μια μόνο μεταφορά, αυτή με τα ζάρια, αποδίδει
εικονιστικά το νόημα όλου του κινηματογραφικής υφής μυθιστορήματος, ενώ η
μετάβαση στη νέα ζωή συμβολίζεται με την κατεύθυνση πορείας που δίνει στο νέο
αυτοκίνητο η οδηγός του. «Κι εγώ, καθώς κρατάω σφιχτά το τιμόνι, αναρωτιέμαι
προς τα πού θα πρέπει να το στρίψω, δεξιά, αριστερά, πρόσω ολοταχώς ή αναπόδραστα
όπισθεν»(σ.85).Η αδημονία της μετάβασης από την ακινησία στην κίνηση, στη ζωή
είναι ολοφάνερη.
Η Κώστια Κοντολέων με τον συμβολικό, λιτό και πυκνό
λόγο, τις αντιθέσεις, τις ψυχολογικές εναλλαγές, την εσωτερικότητα της
γραφής μας προσφέρει ένα μυθιστόρημα με μικρά κεφάλαια, φανερώνοντας την δύναμη
της γραφής της και την ανάδειξη της λογοτεχνικότητας σε ένα συμπυκνωμένο
μυθιστόρημα ,όπου καμιά λέξη δεν είναι περιττή.
https://www.periou.gr/anta-katsiki-gkivalou-kostia-kontoleon-i-ira-ston-asterismo-tou-karkinou-ekdoseis-ao-2025-isbn-9786185845360/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου