Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ
Πριν η ψύχρα του σούρουπου την αναγκάσει να μπει και πάλι
μέσα στο διαμέρισμα, μένει για λίγο να χαζέψει ένα τσούρμο παιδιά που παίζουν
στο πεζοδρόμιο από κάτω και με φωνές και γέλια αναστατώνουν τη γειτονιά. Στον
ίδιο δρόμο που κάποτε αντηχούσαν οι δικές της φωνές και τα δικά της γέλια.
Ασυναίσθητα προσπαθεί να ξεχωρίσει ανάμεσά τους εκείνο το ξανθόμαλλο κοριτσάκι
που κάποτε υπήρξε, με τα γδαρμένα γόνατα και τα μονίμως ξεχτένιστα μαλλιά,
νομίζει πως το είδε να κρύβεται πίσω από μια γκρίζα καγκελόπορτα, να της γνέφει
παιχνιδιάρικα και να χάνεται για πάντα, όπως για πάντα έχει χαθεί κι εκείνο το
κεφάλαιο της ζωής της, τόσο μακρινό σήμερα μα τόσο κοντινό χθες.Από τα πρώτα
χρόνια του 20ού αιώνα έως τις μέρες μας. Από τη Σαντορίνη σε μια λαϊκή γειτονιά
της Αθήνας και μετά σε κάποιο παραθαλάσσιο προάστιο. Τα σημάδια μιας αρρώστιας.
Ένας γάμος που δεν πρόλαβε να χρονίσει. Ένας έρωτας που προδόθηκε. Μια παιδική
ψυχή που δεν τολμά να μεγαλώσει. Η Ροδάνθη, η Φωτεινή, η Δέσπω, η Πέτρα…
Τέσσερις γυναίκες που χάνουν και κερδίζουν καθώς η ζωή της καθεμιάς εισέρχεται
στις ζωές των άλλων. Ένα μυθιστόρημα για τα ασυνήθιστα πάθη καθημερινών
ανθρώπων. «Μέσα απ τις ζωές των άλλων» της Κώστιας Κοντολέων, εκδόσεις
Ψυχογιός.
-Μέσα από τις ζωές….τεσσάρων γυναικών το νέο σας βιβλίο;
Είναι η πορεία τους στον εικοστό αιώνα, έναν αιώνα που
σημάδεψαν δυο παγκόσμιοι πόλεμοι και που σημάδεψαν ταυτόχρονα με τον ένα ή τον
άλλο τρόπο τις ζωές τους. Τέσσερεις
γυναίκες μάνα, κόρες και εγγονή, θύματα και θήτες ταυτόχρονα στο μπερδεμένο
κουβάρι της ζωής τους, θα βιώσουν την διάψευση των ονείρων τους και όσων
θεωρούσαν δεδομένα σε μια κοινωνία που αλλάζει με καταλυτικούς ρυθμούς.
-Περιγράφετε τη σημερινή μας καθημερινότητα;
Δεν μιλώ για το σήμερα, αλλά για έναν ολάκερο αιώνα και για
τους ανθρώπους του που προσπαθούσαν να επιβιώσουν κάτω από αντίξοες προσωπικές
και κοινωνικές συνθήκες, μα με την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο, κι όταν αυτό το
αύριο θα έρθει ψευδεπίγραφο θα είναι πολύ αργά για να το αντιμετωπίσουν. Τελικά αυτό είναι που ζούμε σήμερα την μεγάλη
διάψευση.
-Οι τέσσερις ηρωίδες σας φτάνουν στα όριά τους;
Τα φτάνουν και τα ξεπερνούν.
Καταπιέζουν και καταπιέζονται, αγαπούν και μισούν ταυτόχρονα και
μπλέκονται όλο και περισσότερο στο μπερδεμένο κουβάρι της ζωής τους,
αναζητώντας μάταια την άκρη του για την ξεδιαλύνουν.
-Χάνουν όπως όλοι μας τις βεβαιότητές τους;
Χάνουν τον κόσμο κάτω από τα πόδια τους, η μοίρα σκληρή μαζί
τους δεν θα τους χαριστεί στις κλειστές κοινωνίες που προσπαθούν να ενταχθούν
και να επιβιώσουν. Εκεί που οι ταξικοί
συσχετισμοί και τα πολιτικά πιστεύω δρουν καταλυτικά στις ζωές τους.
-Ένας συγγραφέας συνιστά «να οχυρώνουμε τον εαυτό μας μέσα
από αυτά που δεν μπορεί κανείς να μας πάρει, τη γνώση και τον ο έρωτα». Συμφωνείτε;
Κανείς δεν μπορεί να μας πάρει το δικαίωμα να ερωτευόμαστε
όχι μόνο το άλλο φύλο αλλά και όσα άλλα δίνουν φως και νόημα στη ζωή μας. Και τη γνώση, τον πάλαι ποτέ απαγορευμένο
καρπό που όμως πρέπει να γευόμαστε ως τον πυρήνα του χωρίς να πετάμε αλόγιστα τα
σπόρια του από δω κι από κει.
-Τι σας κάνει να χαμογελάτε;
Η ομορφιά της Φύσης όσο ακόμα υπάρχει.
-Η σημερινή κρίση δεν απειλεί μόνο το συναίσθημα αλλά και τη
σκέψη. Σας ζηλεύουμε που μεταφράζετε, τόσους πολλούς δημιουργούς…..
Είμαι από την φύση μου άνθρωπος αισιόδοξος γι’ αυτό δεν
αφήνω να απειλήσει ότι αγνό υπάρχει ακόμη και αντιστέκεται μέσα μου, η ευτέλεια
που μας περιτριγυρίζει ούτε να δηλητηριάζω την σκέψη μου με τα κατασκευασμένα
στερεότυπα που έχουν πάρει πια μορφή επιδημίας.
Ναι, είναι μαγικός ο κόσμος της μετάφρασης, μέσα από την δουλειά μου
έρχομαι καθημερινά σε επαφή με κείμενα και συγγραφείς που με αποζημιώνουν για
τον ψυχικό κάματο να τους κάνω γνωστούς στο ελληνικό κοινό μέσα από την δικιά
μας πλούσια γλώσσα χωρίς να προδίδω το ύφος και την ένταση του πρωτοτύπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου